چرا موازنه قدرت در فناوری به سمت کارگران تغییر می کند؟

با توجه به «اقدام جمعی در فناوری»، پروژه‌ای که تلاش‌های سازمان‌دهی صنعت را دنبال می‌کند، هر ساله از زمان خروج کارگران بیشتری صحبت می‌کنند. وجهه شرکت های بزرگ فناوری به عنوان غول های دوستانه از بین رفته بود. استپلتون می‌گوید، بخشی از میراث این کناره‌گیری «کمک به مردم بود تا شکاف بین نحوه معرفی شرکت‌ها و نحوه اداره یک کسب‌وکار و اینکه ماشین سرمایه‌داری چیست و چه می‌کند را ببینند».

در سال 2021، تعداد زیادی از اقدامات جمعی کاهش یافت. اما این به این دلیل است که ماهیت آن اقدامات تغییر کرده است، می گویند JS Tan و Nataliya Nedzhvetskaya که به اجرای بایگانی Collective Action in Tech کمک می کنند.

ندژوتسکایا، کاندیدای دکترا در دانشگاه کالیفرنیا، برکلی، می‌گوید: «در مقایسه با سال 2018، فکر می‌کنم در مورد اینکه سازمان‌دهی کارگران به چه معناست و چه چیزی به دنبال آن است، واقع‌گرایی بسیار بیشتری وجود دارد. یک نظریه برای اینکه چرا ما این ساختمان پایه را می‌بینیم این است که مردم می‌دانند انجام این کار به‌صورت فردی سخت است.»

سال گذشته، کارگران به جای نوشتن نامه‌های سرگشاده (که می‌تواند فرآیند نسبتاً سریعی باشد)، شروع به اصرار برای تشکیل اتحادیه‌ها کردند، یک مصیبت طولانی مدت. اما ایجاد اتحادیه ها – حتی اگر “اتحادیه های همبستگی” باشند که حمایت های قانونی کمتری دارند – سرمایه گذاری در آینده است. بر اساس تجزیه و تحلیل Collective Action in Tech، در سال 2021، 12 اتحادیه کارگران فناوری، بیش از هر سال گذشته، تشکیل شد. تان، که در اصل این آرشیو را طراحی کرد، می‌گوید که بیشتر این اتحادیه‌ها در مراکز کوچک‌تری هستند که موانع کمتری برای سازماندهی وجود دارد. اما کارگران شرکت‌های بزرگ‌تر نیز وارد عمل می‌شوند.

تان که خود یک کارمند سابق فناوری است که به سازماندهی در مایکروسافت کمک کرده است، می‌گوید: «اگر هدف این است که این شرکت‌های بزرگ فناوری را پاسخگو نگه داریم، این فقط یکی از این گروه‌های کارگری نیست که قادر به انجام این کار خواهد بود. این قدرت ترکیبی آنهاست.»

مبارزه با “برده داری دیجیتال”

نادر آواد می‌داند که کجا می‌تواند رانندگان اوبر را پیدا کند و وقت صرف کند. او در حالی به آنها نزدیک می شود که در پارکینگ های خارج از فرودگاه های شلوغ لندن بیکار هستند و منتظر مشتریان هستند. آواد جزوه ای به آنها می دهد و در مورد پیوستن به اتحادیه با آنها صحبت می کند و صبورانه از آنها می شنود که همان شکایاتی را که شنیده بود در سراسر صنعت تکرار می کند.

درایورهای Gig آن دسته از توسعه دهندگان نرم افزار یقه سفید نیستند که وقتی به یک کارگر فناوری فکر می کنید تصور کنید، اما آنها گروه بزرگ و رو به رشدی از کارمندان فناوری را تشکیل می دهند. در طول سال گذشته، آنها به طور فزاینده‌ای در مورد چندین خواسته اساسی صحبت کرده‌اند: برای پرداخت بهتر، افزایش ایمنی، راهی برای جستجوی رجوع در صورت حذف ناعادلانه برنامه یک شرکت. در بریتانیا و آفریقای جنوبی، رانندگان Uber را به دادگاه آورده اند. در ایالات متحده، رانندگان DoorDash به دلیل کاهش دستمزد دست به اعتصاب بی‌سابقه و سراسری زدند. در هنگ کنگ و سرزمین اصلی چین، کارگران تحویل غذا اعتصاباتی را برای حقوق و ایمنی بهتر سازماندهی کردند. در کرواسی، رانندگان اوبر یک کنفرانس مطبوعاتی و اعتصاب برگزار کردند و گفتند پرداخت‌هایشان دیر انجام شده است. یکی از اعضای اتحادیه گفت: “ما احساس می کنیم برده های دیجیتالی هستیم.”

WIKTOR SZYMANOWICZ/NURPHOTO VIA AP

آواد در سال 2019 پس از اخراج از شغل قبلی خود به عنوان مدیر ارشد، رانندگی برای اوبر را آغاز کرد. او بلافاصله مشکلات صنعت را احساس کرد. او می گوید: «این من را به یاد خواندن چارلز دیکنز انداخت. «سطح استثمار. سطح محرومیت. گفتم: «باورم نمی‌شود.» به همان سرعت متوجه شد که تنها نیست. راننده دیگری که در هیترو با او همدردی کرد. او به دنبال اتحادیه ای برای پیوستن به اطراف بود و تا آوریل 2019 به عضویت رانندگان استخدام خصوصی متحد (United Private Hire Drivers)، شاخه ای از اتحادیه کارگران مستقل بریتانیای کبیر درآمد. او اکنون رئیس منتخب است.

عضویت محلی او با حدود 900 راننده بازتاب آن مشکلات جهانی است و او به سازماندهی اعتصابات و اعتصاب ها کمک کرده است، اما او می گوید که شرکت ها از شرکت در گفتگوی آزاد خودداری می کنند. آواد می‌گوید رانندگان باید 12 یا 14 ساعت در روز در جاده بمانند تا بتوانند به اندازه کافی درآمد داشته باشند.

در یک پرونده تاریخی در فوریه گذشته، دادگاه عالی بریتانیا حکم داد که رانندگان از تعطیلات، مستمری و حداقل دستمزد برخوردار هستند. چندین اتحادیه می گویند که اوبر از این تعهدات جدید اجتناب کرده است، اما کمیسیون اروپا نیز به این مشکل توجه کرده است. در ماه دسامبر دستورالعملی برای “بهبود شرایط کار در کار پلت فرم” صادر کرد، به این معنی که قوانین جدیدی دنبال خواهد شد.

سپس مشکل تمایز الگوریتمی وجود دارد. شرکت‌ها از الگوریتم‌هایی استفاده می‌کنند تا تأیید کنند رانندگان همان‌هایی هستند که می‌گویند، اما فناوری تشخیص چهره در تشخیص چهره‌های غیرسفید بدتر از سفیدپوستان است. در لندن، اکثریت قریب به اتفاق رانندگان رنگین پوست هستند و برخی به دلیل این شکاف از روی سکوها حذف می شوند.

خاتمه بدون فرصت درخواست تجدیدنظر انگیزه اصلی اعتصابی بود که آواد به سازماندهی آن در ماه اکتبر کمک کرد. حدود 100 راننده در هوای تند لندن تجمع کردند و یک بنر سیاه بزرگ در دست داشتند که روی آن نوشته شده بود «به پایان کار ناعادلانه پایان دهید، زندگی را نابود نکنید». در پس زمینه، معترضان تابلوهایی با عکس رانندگان در دست داشتند. یکی از آنها گفت: «دبورا را دوباره برگردانید». دیگری گفت: «آمادو را دوباره به کار برگردان».

در طول آن رالی، United Private Hire Drivers شکایت تبعیض آمیزی را که بر اساس خطاهای تشخیص چهره ارائه کرده بود، اعلام کرد. آواد می‌گوید: «ما انتظار داریم دادگاه بر اوبر سنگینی کند، زیرا این اتفاق در کشورهای دیگر رخ می‌دهد، نه تنها در کشور ما».

فیلد می‌گوید: «در ابتدا فکر نمی‌کنم بفهمم آن لحظه چقدر بزرگ خواهد بود. تا بعد از ظهر، افراد مشهور و مشهور حمایت خود را اعلام کردند.

رانندگانی که کار می کنند با خطرات دیگری روبرو هستند. قرار گرفتن در معرض کووید یک نگرانی مداوم است. حمله نیز همینطور است—عواد با رانندگانی که مورد حمله قرار گرفته اند و خودروهایشان را دزدیده اند صحبت کرده است. او قصد دارد تظاهراتی را در مقابل پارلمان بریتانیا سازماندهی کند تا اقدامات ایمنی را مطالبه کند، و با اتحادیه های دیگر به نمایندگی از رانندگان تماس گرفته است تا بتواند ائتلافی تشکیل دهد و شرکت ها را وادار به عمل کند.

ما دو راننده داریم که در نیجریه کشته شدند. ما راننده ای داریم که در 17 فوریه در لندن کشته شد. عوض می‌گوید: ما روزانه حملاتی را علیه رانندگان انجام می‌دهیم. «این چیزی نیست که فقط به لندن ربط داشته باشد. این یک مسئله جهانی است.»

متلاشی کننده های اتحادیه

در ماه سپتامبر، کارگران شرکت غذای ایمپرفکت که به تشکیل اتحادیه رای داده بودند، دریافتند که کارفرمای آنها آماده ایفای نقش برکنار اتحادیه است. همین اتفاق در ماه نوامبر در HelloFresh، یکی دیگر از خدمات تحویل خواربار، رخ داد که کارگران آن در Aurora، کلرادو، از قلدری و ارعاب مدیریت گزارش دادند. هنگامی که کارگران یک انبار آمازون در آلاباما در ماه آوریل رای گیری در مورد عضویت در اتحادیه برگزار کردند، شرکت چنان مداخله کرد که هیئت ملی روابط کار ایالات متحده دستور داد که این کار را انجام دهند. (در توافقی جداگانه، آژانس گفت آمازون باید به کارگران خود اجازه دهد آزادانه اتحادیه ها را سازماندهی کنند.)

به گفته یوناتان میلر، یکی از داوطلبان بخش برلین ائتلاف کارگران فناوری، چنین تاکتیک‌هایی در حال گسترش هستند. میلر می‌گوید: «آلمان یک سنت قوی از سازش اجتماعی و مشارکت اجتماعی دارد، جایی که شرکت‌ها آنقدرها متخاصم یا متخاصم نیستند. “این چیزی است که شما به نوعی می بینید که از ایالات متحده وارد شده است – این صنعت به سبک ایالات متحده که اتحادیه ها را در هم می شکند.”

اولی کاوفمن

ائتلاف کارگران فناوری یک سازمان مردمی و داوطلبانه با 21 بخش در سطح جهانی است. میلر در سال 2019 درگیر شد و هنوز اولین جلسه را در محله کروزبرگ برلین با حضور حدود 40 کارگر فناوری به یاد دارد. «بیشتر ما، همانطور که در آلمان می گویند، تازه وارد بودیم. و برخی از ما از پیشینه عربی یا مسلمان بودیم. اما بیشتر آنها اهل آمریکای لاتین، اروپای شرقی یا سایر نقاط اروپا بودند.

ایده پشت این ائتلاف کمک به یافتن پاسخی جهانی برای یک مشکل جهانی است و در دو سال فعالیت فصل برلین، نتایج ملموس زیادی به دست آورده است. این به سازمان دهندگان برنامه خواربارفروشی Gorillas کمک کرد، اولین شرکت تک شاخ آلمان، که به شدت علیه شورای کارگری، سازمانی شبیه به اتحادیه در شرکتی که در مورد حقوق کارگران مذاکره می کند، جنگید. همچنین به جمع آوری کمک مالی برای یک کارگر انبار آمازون در لهستان کمک کرد که به گفته ائتلاف به تلافی فعالیت های اتحادیه خود اخراج شد. هنگامی که کارگران HelloFresh در تلاش برای تشکیل اتحادیه بودند، شعبه ائتلاف در برلین برای همبستگی اعتراضی را در مقابل دفتر مرکزی شرکت ترتیب داد. میلر می‌گوید: هر زمان که نیاز یا نیازی وجود داشته باشد، ائتلاف برای ارائه آموزش، مشاوره یا پشتیبانی وارد می‌شود.

از نظر او، این تلاش ها صنعت فناوری را به استانداردهای صنایع دیگر نزدیک می کند. سازمان‌دهی کارگری او به همان اندازه که از فعالیت‌های معلمان و کارکنان بهداشتی الهام گرفته است، از خروج گوگل نیز الهام گرفته است. ناتوانی در اختلاط با این کارگران دیگر یکی از دلایلی است که همه‌گیری بسیار ناامیدکننده بوده است – دسترسی به میله‌ها و گردهمایی‌هایی را که شکایات به ایده‌ها و در نهایت به اقدامات تبدیل می‌شوند در لحظه‌ای که صنعت تازه شروع به پذیرش نیاز کرده بود، قطع کرد. برای سازماندهی کارگری میلر می‌گوید: «ما در بحث اخلاقی پیروز شدیم، اما نتوانستیم آن را تغییر دهیم.»

فنی، با صداقت

گرد و غبار شهادت فرانسیس هاوگن در اکتبر گذشته هنوز فروکش نکرده بود که دو کارمند سابق فیس بوک اعلامیه ای دادند. سحر ماساچی و جف آلن در حال راه اندازی موسسه صداقت بودند، یک موسسه غیرانتفاعی که قصد انتشار تحقیقات مستقل و کمک به تعیین استانداردهایی برای متخصصان صداقت را دارد، که برای جلوگیری از آسیب رساندن به پلتفرم های اجتماعی کار می کنند. هم ماساچی و هم آلن مدتی در مورد این ایده فکر می کردند. آنها به عنوان بخشی از تیم یکپارچگی فیس بوک برای پاکسازی پلتفرم ها کار کرده بودند. برخی از تحقیقات آلن از جمله اسنادی بود که هاوگن به بیرون درز کرد. حالا آنها می خواستند به سؤالات بزرگی پاسخ دهند: کار درستکاری به عنوان یک رشته چگونه به نظر می رسد؟ ایجاد مسئولانه یک پلتفرم اینترنتی به چه معناست؟