بررسی جدید محققان آمریکایی نشان می‌دهد که از هر سه بزرگسال مسن به کوید-۱۹، یک نفر به بیماری‌های جدید از عواقب آن مبتلا می‌شود.
به گزارش ایسنا و به نقل از مدیکال تقریبا یک سوم از افراد مسن مبتلا به کووید-۱۹ به یک که در اولین بار، به نیاز داشت. آمار ابتلا به بیماری‌های جدید در این گروه، بیشتر از افراد مبتلا به کوید-۱۹ مبتلا نبوده‌اند. این بیماری‌های جدید، از جمله قلب، کلیه‌ها، آسیب‌هایی را که برای سلامت روانی همراه دارند، می‌گیرند.
پژوهش‌هایی که به‌طور فراوان و شدید بیماری‌های پس از بررسی به کووید می‌پردازند، آغاز شد اما تعداد بیش از حد جدید از کووید-19 در افراد مورد بررسی قرار گرفت.
پژوهشگران آمریکایی برای حل این موضوع، از بیمه سلامت استفاده کردند و به شناسایی ۱۳۳۶۶ نفر ۶۵ ۲۰۲۰ پرداختند که پیش از اول آوریل ۲۰۲۰ به کوید-۱۹ مبتلا شدند. شناسایی شده، در سه گروه جداگانه طبقه‌بندی شدند.
سپس پژوهشگران، وضعیت پایدار یا بالاتری داشتند که ۲۱ روز پس از تشخیص کووید شده بود، ثبت و خطر بیماری‌های ناشی از کووید-۱۹ طی چند ماه بعد از سن، نژاد، جنسیت و بستری شدن آنها در بیمارستان‌های محاسبه شده بود.
نتایج این پژوهش در میان که در طی سال ۲۰۲۰ به کوید مبتلا شدند یا شدند که به کوید-۱۹ مبتلا نشدند.
بیماران مبتلا به کووید 19 در مقایسه با افراد غیر مبتلا، در معرض خطر ابتلا به بیماری‌هایی مانند تنفسی، فشار خون بالا قرار دارند.
به خاطر این که در کووید-19 در بیمارستان بستری شد، بیشتر موارد به طور قابل توجهی با افزایش خطر روبهرو شدند. خطر ابتلا به بیماری نیز برای مردان سیاه و افراد ۷۵ سال به بالا افزایش یافته بود.
یک پژوهش بر روی مشاهده است؛ بنابراین نمی‌تواند مشخص کند و پژوهشگران فقط برخی از محدودیت‌ها را بررسی کنند. از جمله این واقعیت که برخی از تشخیص‌ها ممکن است واقعاً دچار بیماری نباشند که از کوید-۱۹ ناشی می‌شود.
با وجود این، هشدار می‌دهند که با بیش از 357 میلیون نفر از ویروس‌های ویروسی در سراسر جهان، عواقب پس از آن حاد، رو به افزایش خواهد بود.
پژوهشگرانی که این یافته‌ها را انجام داده‌اند، از عواقب مهمی که برای بررسی رویویروس را نشان می‌دهند، استفاده می‌کنند. تشخیص خطر برای مهم‌ترین عواقب بالینی ممکن است احتمال و مدیریت شرایط بیماری را افزایش دهد. همچنین، نتایج این پژوهش می‌تواند برنامه‌ریزی را برای استفاده از منابع بهداشتی را بهبود بخشد.
این پژوهش، در مجله “The BMJ” به چاپ رسید.
