[ad_1]
استفانی گلینسکی، عکاس خبری گاردین از کشوری آسیب دیده و خسته، آینده‌ای مبهم گسترش بیکاری و فقر و محو شدن خاطرات آزادی‌ها گزارش می‌دهد.
به گزارش فرارو، آدرنالین ماه آگوست ممکن است از بین رفته اما خاطرات محو نشده اند. شش ماه از زمان تصرف کابل توسط طالبان می‌گذرد، اشرف غنی رئیس جمهور وقت و کابینه‌اش فرار کردند و هزاران وحشت‌زده به فرودگاه هجوم آوردند.
تغییر سریع حکومت افغانستان که پیش از این چهار جنگ قرار گرفته است، اثری از خود گذاشته است که آن زمان بسیاری از طول خواهد کشید. از آنجایی که طالبان به آرامی دولت خود را روی بسیاری از افغان‌ها احساس گمراهی و سردرگمی می‌کنند. با وجود نامشخص آینده، برخی از آنها کمی جز جست‌وجوی زندگی جدید در خارج از کشور می‌بینند که بیش از ۵ میلیون نفر در سراسر جهان جمعیت دارند.
برخی از افرادی که تصمیم به ماندن دارند، گزینه‌هایی برای خروج نمی‌شوند، می‌گویند باید به فرصت بدهند، اگر گروه در سطح بین‌المللی رسمی شناخته نشده باشد. به هر حال مخالفت به اندازه کافی وجود ندارد و جنگجویان حتی در دورافتاده‌ترین پنجشیر، جایی که آخرین نبردهای مقاومت آن جریان داشت، مستقر شده‌اند.
ضیاءالرحمن، یک طالب ۲۱ ساله ولایت لوگر افغانستان گفت: «اگر باید به جنگ ادامه می‌دهیم، خسته نیستیم». مبارزان مقاومت، چه در پنجشیر و چه در ولایت جوزجان که تسلط ازبکستان همین را می‌گویند.
استفانی گلینسکی می‌گوید: در سه سال و نیم گذشته که در اینجا به زندگی و کار من، از اکثر استان‌های افغانستان دیدن کرده‌ام. از زمان تسلط طالبان، من موفق شدم دوباره از آنها برگردم تا اینکه مردم در سراسر کشور میلیونی چگونه مدیران جدید خود را می‌فهمند، بیشتر بدانند.
با خبرنگاران خارجی کنار امتیازی که به همه خبرنگاران افغان داده نشده است. ضرب و شتم، ضرب و شتم، و قرار گرفتن گرفته اند و از زمان کشور را کرده اند یا سعی در خروج از آن دارند.
داده‌ها تیره و هستند: هفته گذشته باید اعلام کرد که 3.5 میلیارد دلار از بودجه مسدود شده افغانستان – از جمله پس انداز خصوصی مردم عادی افغان – بین قربانیان 11 سپتامبر منتشر خواهد شد، حتی اگر یک افغان در این کار دست نداشته باشد.
سازمان ملل می‌گوید که از زمان تسلط طالبان، نیم میلیون شغل افغانی خود را از دست داده‌اند و اواسط سال، ۹۷درصد مردم زیر خط فقر زندگی می‌کنند. اکثر کمک‌های توسعه‌ای – که تقریباً ۸۰ درصد از هزینه‌های دولت قبلی را می‌توان انجام داد – تعیین می‌شود و کشوری که دچار بحران شده است.
دیده بان حقوق بشر اعدام و ناپدید شدن مقامات دولتی سابق را گزارش کرده و تا به از ترس زندگی می‌کنند و یا مخفی مانده اند. با کابینه تازه تعیین شده کاملاً مردانه و اختلافات در درون آینده افغانستان نامشخص است.
پاتریشیا گوسمن، معاون آسیایی دیده بان حقوق بشر، گفت: دلیلی که می‌ترسیدیم، وضعیت بسیار مهمی در حال بدتر عزم طالبان برای سرکوب مخالفان و انتقادات داشت. قتل انتقام جویانه، سرکوب حقوق زنان، خفه کردن ها، به نظر می‌رسد که طالبان مصمم تا کنترل کننده باشند، حتی اگر در ماه‌های آینده به طور فزاینده‌ای بی ثبات می‌شود.
نگاه اول، تغییر در کابل خیلی قابل نیست. از شهر که توسط کوهستانی با شکوه احاطه شده اند، هنوز شلوغ هستند. کباب‌های پیچیده شده در نان گرم تازه در کنار جاده فروخته و پسرانی که بادکنک می‌فروشند در ترافیک شلوغ حرکت می‌کنند. شور و نشاط طالبان پس از شکست است و در حالی که در تابستان مملو از شورشیان به می‌رسد که اکثر آنها اکنون را ترک کرده اند. آن دسته از جنگجویان باقی مانده در ایست بازرسی هستند یا دولت تازه تاسیس کار می‌کنند.
با این حال، با نگاهی دقیق تر، شهر خالی‌تر است، به طور قابل توجهی توجهی به افزایش یافته است. شاپ‌های شلوغ خالی شده رستوران برای همیشه تعطیل شده اند. از سفارت ایران، صف‌های از مردم منتظر تعیین وقت ویزا هستند. هستند. یک زایشگاه در کابل، پسر تازه متولد شده رها شده است. وردک، یکی از پزشکان گفت: خانواده او پولی برای یک کودک دیگر ندارند.
ترومای ماه‌های گذشته را آزار می‌دهند، و افراد افغان‌ها را پنهان می‌کنند، اما به درد خود را می‌گیرند. هنگام مصاحبه با مردم متوجه شده ام. بیشتر طول می‌کشد، زیرا به صحبت و درک وجود دارد. با مصرف بیشمار فنجان چای سبز، احساس تنهایی پس از فرار خانواده‌شان از کشور را توصیف می‌کنند. خاطرات رژیم گذشته طالبانی را یادداشت می کنند که آن مسائل مرتبط است.
وقت خوبی هم هست در یک صبح برفی، نعیم نعیمی، ۶۳ ساله، از ولایت قندهار، گفت که شش ساعت سفر کرده است کابل سفید را ببیند. در میان درختان یک ایستاده بود و گفت: عاشق برف هستم.
سازمان بین‌المللی روانشناسی مستقر در کابل (IPSO) گفته است که افغانستان یک آسیب می‌زند و تخمین می‌زند که درصد افغان‌ها به حمایت روانی نیاز دارند.
[ad_2]
