[ad_1]
– زمانی که کره زمین هنوز در حال پیدایش بود، ظاهرا آب روی روی آن وجود داشت، اما برای تحقیق این سوال همیشه مطرح است که این آب از کجا آمده است؟ در چند سال تحقیقات انجام شده در این شکل، در نهایت بررسی برخی از قدیمی‌ترین موارد اجرا شده آسمانی زمین رسیده است. این فرضیه برای مدتی محتمل پاسخ برای منشأ آب کره زمین بود تا دانشمندان فرانسوی در یک تحقیق تحقیق بفرد به نتایج دیگری رسیدند.
فرارو، مدتهاست که بر این باور هستند که آب از فضا به زمین آمده است و این روند در همان زمان تشکیل ما رخ داده است. قبل از تشکیل زمین، توده‌ای از گاز گرد و دور خورشید که «دیسک پیش‌سیاره‌ای» نام دارد. ذرات درون دیسک، به بزرگ و بزرگ‌تر را شکل دادند که سرانجام به «خرده سیارات» و بعداً سیاراتی مانند کره زمین بدل شدند. به عبارت ديگر، در طي اين روند تعدادي از اجرام آسماني در تشكيل زمين مي‌شوند كه بارور برخي از حامل‌هاي آب نيز بودند.
پژوهشگران با بررسی ترکیب ایزوتوپ‌های هیدروژن موجود در شهاب سنگ سیاره‌ای باستانی به نام «وستا» به این نتیجه رسیده‌اند. وستا سیارکی بود که حدود ۶ /۴ میلیارد سال پیش همان جایی بود که کره زمین به وجود آمد، قرار داشت. پژوهشگران تناسب ایزوتوپی با هیدروژن سنگین یا دوتریوم هم در این 5 شهاب‌سنگ، هم در شهاب‌سنگ‌های بزرگ اولیه (Chondrites) هستند که به فاز اولیه کهکشان‌اند و هم در آب‌های معمولی بر روی کره زمین بررسی می‌شوند. آن‌ها به این نتیجه رسیدند در این سه مورد تشابه وجود دارد. به نظر می‌رسد که کره زمین و همچنین شهاب‌سنگ‌ها آب خود را از شهاب‌سنگ‌های قدیمی گرفته‌اند.
این فرضیه‌های جالب توجه برای منشأ آب کره زمین بود، ولی این پژوهشگر به زمین نمی‌تواند ثابت کند آب از سیاره وستا آمده است، می‌کردند که یک جرم کیهانی مشابه وستا به لحاظ قدمت و ترکیب ممکن است باعث این اتفاق شود. اندکی بعد از آن نیز بیشتر رنگ باخت نمونه‌برداری‌های جدید فضاپیمای رُزتا یک دنباله دار نیز ۱۰ درصد از زمین را از یک ستاره دنباله‌دار سرچشمه گرفته است.
اکنون پژوهشی از مرکز ملی پژوهش‌های علمی فرانسه CNRS، دانشگاه پاریس-ساکلی، کمیته انرژی‌های جایگزین و انرژی اتمی فرانسه (CEA) و دانشگاه پاو UPPA، با حمایت موزه ملی تاریخ طبیعی فرانسه (MNHN)، دنباله ترکیب ایزوتوپی آب را تا ابتدایی منظومه شمسی ، در نواحی داخلی که زمین و سایر سیارات زمینی در شکل گرفته اند. آن‌ها این کار را با تحلیل و تحلیل یکی از قدیمی‌ترین شهاب‌سنگ‌های منظومه شمسی، با استفاده از روش نوآورانه‌ای که فقط برای مطالعه آن‌ها ایجاد شده بود، انجام می‌داد. با استفاده از این شهاب سنگ، شناسایی داده‌های آن را اولین بار به طور مستقیم اندازه‌گیری می‌کنند.
داده‌های آن‌ها نشان می‌دهد که دو مخزن گاز در طول هزاران سال اول منظومه شمسی وجود دارد، یعنی حتی قبل از تشکیل اولین جنین‌های سیاره‌ای. یکی از این مخازن شامل گاز خورشیدی بود که تمام مواد شمسی ما آن سرچشمه می‌گرفت. مخزن آب غنی شده قبلاً علائم ایزوتوپی آب داخلی را ساخته است که عظیم آب بین و گاز دیسک پیش سیاره‌ای ایجاد شده است.
وجود این گاز با ترکیب ایزوپی مشابه زمین نشان می‌دهد که آب زمین قبل از تجمع اولین بلوک‌های تشکیل دهنده سیاره در آنجا وجود دارد. این معناست آبی که بعدها آب سیاره ما را تشکیل می دهد حتی حتی پیش از تشکیل زمین در همان اطراف وجود دارد و در همان روند تشکیل سیاره بدان راه یافت. بنابراین آبی که از طریق شهاب سنگ‌ها یا دارها به زودی رسیده است، زمین آب را نیز به همراه داشته است. این یافته‌ها در نشریه معتبر نجوم طبیعت شده است.
: scitechdaily
: جرفی فرارو
[ad_2]
