چگونه کل برف موردنیاز المپیک زمستانی را به طور مصنوعی ساخت؟ &

برای میزبانی از المپیک زمستانی ۲۰۲۲ کوه‌ها را به‌جا نکرد. آب را در بستر خشک یک رودخانه پرتاب می کند، آب را از مهمی که می توان به پکن منحرف نیاز دارد و محل سکونت صدها کشاورز خانواده هایشان را تغییر داد. چین تمام این کارها را برای تغذیه یکی از بهترین‌ها در تاریخ المپیک انجام داد.

این اتفاقات پس از آن به پیوستن کمیته بین‌المللی المپیک تصمیم گرفت زمستانی را به مکانی تقریباً کامل فاقد یکی از عناصر اصلی ورزش‌های زمستانی است: . مهم‌تر از آن، پکن و کوه‌های مجاورش آب برای ساخت این عناصر مصنوعی نیز نداشتند.

برف ماشینی حتی در مکان‌های برف‌گیرتر مانند نروژ، سوئیس و کلرادو دهه‌ها نقش مهمی در ورزش‌های زمستانی ایفا کرده است. در نسخه‌های پکن از بازی‌های زمستانی که در این هفته آغاز می‌شود، مسابقاتی برای اولین بار معمولاً به طور کامل روی برف مصنوعی برگزار می‌شوند. اتفاقی که به عملیات برف‌سازی و مدیریت آب در سرتاسر کلان نیاز دارد و هم‌زمان با گرمایش زمین، احتمال ورزش‌های بر سرتاسر سیاره پیشبینی می‌کند.

دستگاه‌های برف‌ساز در جانگجیاکو، شهری که میزبان اسکی پرش، مسابقات دوگانه، و دیگر رویدادها خواهند بود.

در کوه‌های محل برگزاری مسابقات اسکی آلپین که هیچ‌گونه اسکی تفریحی ندارند، اکنون می‌توانم از کیلومترها دورتر نوارهای باریک سفیدی را که از میان کوه‌های قهوه‌ای ببینیم. مقام‌های پکن می‌سازند که برف را برای المپیک به منابع آب محلی تولید کنند که در تقلا عقب‌نماندن از نیازهای شهر، فشار نمی‌آورند. بااین‌حال سرمایه‌گذاری‌های عظیم چین در برف‌سازی، بخشی از بزرگ‌تر برای تبدیل کوه‌های خشک مجاور پکن به مرکز دائمی اسکی و اسنوبرد هستند. پروژه‌هایی که هم‌زمان با دگرگونی در الگوهای بارندگی و خشکسالی دراثر اقلیم، می‌تواند باعث شود.

در سرتاسر جهان، راز نامطلوب مسابقات اسکی و اسنوبردسواری برای محیط‌زیست این است که با کاهش اطمینان‌پذیری برف طبیعی، آن‌ها معمولاً همیشه یک نوع مصنوعی برگزار می‌شوند. با تداوم گرم زمین، برف ماشینی نقشی بیش از پیش بزرگ‌تر در تضمین زمین بازی پایدار و پربازده برای ورزش‌های زمستانی ایفا می‌کند. مایکل مایرمدیر آسیایی تکنوآلپین، مسئول شرکت ایتالیایی برف‌سازی برای بازی‌های پکن و ۶ المپیک بدون زمستانی پیشین به نیویورک تایمز گفت: «اکنون برف انسان‌ساخت نمی‌توانید ورزش‌های زمستانی داشته باشید.»

چه پکن را از مکان‌های میزبانی پیشین متمایز می‌کند، ذخایر اندک آب این شهر، چه برای برف‌سازی یا هر کار دیگری است. در چند دهه گذشته، توسعه آب‌های زیرزمینی پکن به تضعیف رسیده است. و اوت چند همراه با بارورهای سنگین هستند. اما شهر و کوههای مجاور زمستان فقط کمی بارندگی به دست می‌آورند. به‌نقل از داده‌های ایستگاه‌های هواشناسی نزدیک مکان‌های میزبانی المپیک، مسابقات بارندگی در دهه‌های اخیر کمتر از ۶.۵ سانتی‌متر بوده است.

جانگجکو و یانکینگ، مسابقات مسابقات در کوه‌های بیرون پکن برگزار می‌شود، مسابقات المپیک زمستانی برگزار می‌شود. سالانه برف اندکی می‌کنند.

۲۰۱۷، آخرین سالی که ارقام بین‌المللی برای موجود است، پکن به ازای هر فرد ساکن تقریباً فقط به کشور در غرب آفریقا حاشیه‌ی صحرا، (۳۶ هزار گالن) منابع آب شیرین داشت. جانگجیاکو، شهر واقع ۱۶۰ کیلومتری شمال غرب و میزبان برخی از رویدادهای و اسنوبردسواری، ۸۳ هزار گالن هر ساکن که با جیبوتی در شاخ آفریقا است.

درمقابل، ایالات متحده آمریکا در آن سال 2.3 میلیون گالن آب شیرین ازای هر فرد داشت. منطقه ای که به ازای هر نفر از 26 هزار گالن آب شیرین دارند، مناطقی که کمتر از آب قلمداد می‌شوند. فلوریان هایزری که در چهار سال گذشته با حضور در پروژه‌ای برف‌سازی برای تکنوآلپین کرده است، به نیویورک تایمز به‌محض چشم‌انداز مسابقات المپیک به مسئولیت خود پی برد. هایزری در ادامه افزودن «درختان و پوشش گیاهی در این نواحی وجود دارد. مانند نیست. پوشش گیاهی مخصوص اقلیم خشک تر است. اینجا برف می‌بارد برای کافی نیست.»

ورزشکاران یک روز پس از آن برف سبکی در تپه‌های مجاور بارید، در مرکز اسکی صحرای ملی این شهر تمرین می‌کنند.

پیش از آب بیش از پمپ‌ها را نصب کرده و ۶۴ کیلومتر را به قیمتی که تقریباً ۶۰ میلیون چین است، به کوه‌ها پی می‌بردند. آب؟ به‌نقل از تکنوآلپین، تقریباً یک میلیون متر مکعب برای پرکردن 400 شنای مسابقات کافی است. این مقدار فقط برای شروع بازیها است. با برگزاری مسابقات احتمالاً بیشتر و آب نیاز خواهد داشت.

برای جمع‌آوری تمام این آب، مقام‌های چین ایستگاه‌های پمپاژ ساخته شده‌اند تا از مخزن در کیلومترها دورتر منتقل کنند. به‌نقل از یک روزنامه دولتی، پکن آب را از مخزن بایه‌بائو این شهر به رودخانه‌ای گوی‌شویی منحرف کرده است. رود در نزدیکی منطقه‌ی المپیک جریان دارد؛ از مدت‌ها پیش در روزهای زمستانی خشک است. پیش از این، بایه بائو دراصل مخزن میون، یکی از بزرگ‌ترین ذخایر آشامیدنی خانوارهای را می‌کرد.

مقام‌های جانگجیاکو به‌منظور حفظ آب‌های زیرزمینی، آبیاری ده‌ها زمین کرده‌اند و کشاورزان ساکن در منطقه‌های المپیک نامیده می‌شود، در آپارتمان‌های مرتفع اسکان داده‌اند.

امروزی با پروژه های عظیم آب بیگانه نیست. بزرگ‌ترین اقدام این کشور برای کاهش مشکلات آب‌ها پیش از مسابقات: مجموعه‌های عظیم آبراهه‌ها آب را به منطقه‌ای تشنه‌ای شمال می‌کنند. باز کردن مسیر این کانال‌ها، صدها هزار روستایی از محل سکونتشان جابه‌جا شدند. انتقال این پروژه، یک‌ششم منابع آب پکن را در سال ۲۰۲۰ تشکیل می‌داد.

بسیاری از مقام‌های چینی در سال‌های اخیر در زمینه‌های آب پیشرفت کرده‌اند، مطالعات و بررسی‌ها و طرفداران محیط‌زیست می‌گویند پکن نمی‌تواند به این موفقیت‌ها قناعت کند. زیمینگ کای، استاد مهندسی منابع آب در دانشگاه ایلینوی اربانا می‌گوید و تضمین می‌کند که آب اختصاصی داشته باشد، بیشتر انجام شود. کای افزودن اقتصادی به توسعه اقتصادی در تپه های نزدیک پکن کمک کند، مصرف آب مرتبط با آن باید با رعایت برنامه ریزی انجام شود.»

برف‌ساز در دسامبر برف تازه برفراز دره‌ای می‌دمد.

اما طغير اقيلم ميتويند نيز شمبل چين به آبرا عيميقتر كند و براوني جينوب اي كشور در تأمين آنوثر بذارف. دریافت گرمای شدید و سیل‌های اخیر در چین، دراثر تغییرات اقلیمی ناشی از فعالیت‌های انسان با احتمال بسیار بیشتر می‌تواند رخ دهد. گنگ گوگوانگمقام ارشد هواشناسی وقت چین در سال ۲۰۱۵ با اشاره به پروژه انتقال آب جنوب به شمال به نشریه حزب کمونیست گفت پروژه‌های زیرساختی چین بزرگ بیشتر درمعرض خطر قرار می‌گیرند.»

چین می‌گویند درحالت محدودسازی برف‌سازی هستند. به‌ویژه آنجا که ساخته‌شده پس از ذوب‌شدن جمع‌آوری خواهد شد درنتیجه می‌تواند دوباره استفاده شود. اما دانشمندانی که برف‌سازی را مطالعه می‌کنند، دریافت می‌کنند که بخشی از آب پس از خروج از دستگاه تبخیر می‌شود؛ پیش از آن می‌تواند به بلور برف تبدیل شود. از این بلورها با خود میبرد. از قطرات نیز به‌طور کامل منجمد نمی‌شوند و درنهایت در زمین فرو می‌روند.

پژوهشگر در سوئیس به‌نام‌های توماس گرونوالد و فابیان ولفسپرگر با انجام آزمایش‌هایی در پیست اسکی نزدیک شهر داووس، دریافتند که درصد آن‌ها برای انجام این کار از دست رفتن، انجام می‌شود. (البته آبی که در داخل زمین می‌کند، به‌طور کامل از نمی‌رود؛ اما دوباره به احیای آب‌های زیرزمینی کمک می‌کند.)

بااین‌حال، ولفسپرگر می‌گوید «ساخت مرکز اسکی در نزدیکی مکانی درگیر با آب مانند پکن، مطمئناً از نظر زیست‌محیطی مطلوب نیست. ورزش‌های زمستانی به‌طور کلی هرگز در چنین وضعیتی نبوده‌اند.» پژوهشی دیگر دریافت می‌کند که پیست‌های اسکی مصنوعی از نوعی برف به‌کاررفته در آن‌ها می‌تواند باعث فرسایش خاک و زوال پوشش گیاهی شود.

برای اسکی‌بازها و اسنوبردسواران، رقابت روی برف کاملاً ماشینی، همه‌چیز را تغییر می‌دهد. از زمان برگزاری مسابقات بیشتر، بزرگ‌ترین ورزشی عمرشان، از مومیایی که برای افزایش سرعت استفاده می‌کنند تا تمرین برای مقابله با خطر فزاینده‌ای سطح نرم‌تر را انجام دهند. به‌گفته‌های ورزشکاران، در هوای گرم‌تر، روکش پوشیده از برف انسان‌ها معمولاً از زمین‌های دارای برف طبیعی مبتلا به فروپاشی می‌شوند.

مسابقات دهکده در منطقه ای یانکینگ که میزبان مسابقات اسکی آلپین خواهد بود.

جسی دیگینزاسکی‌باز آمریکایی و مدال‌آور طلایی این کشور در اسکی صحرانوردی در سال ۲۰۱۸ در سال‌های اخیر به طور فعال تغییر اقلیم تبدیل می‌شود، می‌گوید «این اولین بار نیست که روی مسابقه مصنوعی می‌دهیم و متأسفانه به‌نظر می‌رسد که آخرین بار ممکن است باشد.» افزودن «[برف مصنوعی] سخت‌تر و یخ‌زده‌تر است و آب‌وهوای مختلف به‌طور متفاوت تغییر شکل می‌دهد. برف می‌تواند مسیر را بسازد. بگویم خطرناک است اما می‌دانم چگونه می‌توانید در گوشه‌ها مسیریابی کنید، مشکل‌تر می‌شود.»

بااین‌حالت شرایط معین مانند بسیار سرد در چین، اسکی‌بازان آلپاین گاهی اوقات برف‌های مصنوعی را می‌دهند. زیرا تکنیسین‌ها می‌توانند سطح بلورهای گرم‌کننده‌ای را تولید کنند که به صاف سخت‌تر سنگ‌مانند، منجمد می‌شوند. تراویس گانانگمتخصص در رویدادهای سریع می‌گوید «[برف مصنوعی] است. برف در واقع بلور تشکیل نمی‌دهد و ساخته می‌شود، می‌شود. مصنوعی به خوبی روی زمین می‌نشیند و بسیار می‌شود. همانگونه است که ما میخواهیم.»