به آینده فکر کنید، زندگی را شادتر می کند؟

– شما را در ۱۰ سال آینده تصور کنید. بسته به سنی که ممکن است چند تار موی سفید و چین و چروک بیشتر باشد و شاید به امید تغییراتی در شرایط مادی خودتان باشد. آیا کسی که شما را می‌کنید، شبیه خود امروزِ شماست؟ با خودِ آینده‌تان احساس غریبی می‌کنید؟ بر اساس مطالعات روانشناسی در دهه های گذشته، پاسخ افراد به این پرسش ها معمولاً تفاوت های زیادی را نشان می دهد و یافته های شگفت انگیز گرایش های رفتاری آن ها را نشان می دهد.

گزارش فرارو به نقل از بی بی سی؛ برخی از افراد نسبت به خود آینده‌شان حس روشنی دارند که بسیار به هویت واقعی آن‌ها هستند. این افراد نسبت به پول‌شان پذیرنده هستند و نسبت به رفتارشان با دیگران اخلاقی‌تر عمل می‌کنند. مشتاقند در سالهای پیش رو برای آن ها آسان تر رفتار کنند.

اما بسیاری از افراد با تصور خودِ آینده‌شان به تسلسلی از امروزشان مشکل دارند. افراد نسبت به رفتارهایشان مسئولیت پذیری کمتری دارند. معمولاً این گونه است که آن‌ها خودِ آینده را به عنوان یک فرد می‌بینند که ارتباط کمی امروز در نتیجه آن‌ها کمتر نگران عواقب بلندمدت هستند.

شما معمولاً می‌توانید به خودتان آینده‌تان را به عنوان رابطه‌ای فکر کنید که باید آن را پرورش دهید. برای تقویت حس همدلی و دلسوزی که در آینده می‌توان ساده‌ای وجود داشت که از سلامت، شادی و امنیت مالی به همراه خواهد داشت.

انگیزه و الهامِ تحقیقات روان‌شناختی روی خود آینده را می‌توان در نوشته‌های فیلسوفانی، جوزف باتلر (Joseph Butler) در قرن هجدهم یافت. باتلر در سال است: «اگر خود یا فردِ امروز با خود یا فردِ فردا یکسان نباشند، دیگر افراد نباشند، خودِ امروز برایش مهم چه بر سر خودِ فردایش خواهند آمد، درست مثل هر آن چه ممکن است بر سر یک غریبه بیاید.»

این تئوری بعد‌ها توسط دِرِک پارفیت (Derek Parfit) فیلسوف بریتانیایی گسترش یافت و از آن دفاع شد. آثار پارفیت توجه محقق جوانی به نام هَل هِرشفیلد (Hal Hershfield) را به خود جلب کرد. هرشفیلد که استادیار، تصمیم گیری رفتاری و روانشناسی را در دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس میگوید: «این یک ایده قانع کننده بود.» هرشفیلد حدس می‌زد که قطع ارتباط با خود ممکن است روشنگر بسیاری از غیرمنطقی‌های رفتاری ما باشد که ما را به پس‌انداز کردن دوران بازنشستگی‌مان در آینده برسانیم.

برای اطمینان از این حدس ناچار راهی برای سنجش میزان «همخوانی با خودِ آینده» پیدا کند. او تصاویر ساده‌ای ترسیم می‌کند دو جفت دایره را دارد که هر کدام خود را نشان می‌دهد و خود آینده بود. دایره‌ها با درجات هم‌پوشانی ترسیم می‌شوند و شرکت‌کنندگان تشخیص می‌دهند که به بهترین شکل ۱۰ سال آینده احساس می‌کنند، توصیف می‌کنند.
هرشفیلد از جفت‌های دیره خود را نشان می‌دهد و خود آینده است. (منبع: هرشفیلد، منتشر شده در روزنامه قضاوت و تصمیم گیری، ۲۰۰۹)

پس از آن پاسخ شرکت‌کنندگان را با بررسی‌های مختلف برنامه‌ریزی مالی مقایسه کرد. در این آزمایش، سرناریو یک آزمایش در اختیار شرکت‌کنندگان قرار می‌گیرد که بر اساس آن سرمایه‌گذاری کوچک را زودتر یا بزرگ‌تری را بعداً دریافت کنند. همان طور که انتظار می‌رفت شرکت‌کنندگانی که با آینده می‌کردند، بیشتر به صبر کردن برای بزرگ‌تر کردن می‌رسیدند.

هرشفیلد برای بررسی این که آیا این به برنامه ریزی مالی صحیح با رفتار آن‌ها زندگی واقعی مطابقت دارد یا نه به پس‌انداز کنونی شرکت‌کننده‌ها. همانگونه که انتظار می‌رفت، هرقدر شرکت‌کنندگان با خود آینده‌شان را بیشتر کنند، برای آینده پس‌انداز می‌شوند.

هرشفیل در تحقیقات بعدی خود این پدیده را در بسیاری از زندگی دیگر بررسی کرد. برای نمونه، در سال ۲۰۱۸ حس همخوانی با خودِ مردم آینده می‌تواند پیشگوی رفتارهای ورزشی و تندرستی باشد. این به نظر می‌رسد که اگر شما آینده‌تان را قویاً تشخیص دهید، بیشتر مراقب باشید که از سلامتی بهتر بهره ببرید.

دیگر نشان می دهند که بر اساس همخوانی با خودِ آینده نمره ای کسب کرده اند در قیاس خودِ اخلاقی این افراد در آزمون ها کمتر است. به عقیده‌ی هرشفیلد: «اگه مردم با خود آینده‌شون ارتباط بهتری باشن، تجربه اونا در تشخیص عواقب تصمیمات فعلی بر خود آینده‌شون بیشتر میشه و این کارها به اونا کمک میکنه روی رفتارهاشون کنترل باشن.»

هرشفیل در سال ۲۰۲۰ تایید کرد که یک فرد یا عدم‌توانایی را در تشخیص خود آینده‌اش می‌تواند بلندمدتی روی سلامتی و کلی او داشته باشد. یافته‌های یک مطالعه‌ی بیش از ۴۰۰ به مدت یک دهه حاکی از میزان آن در ۱۰ سال بعدی عمرش باشد.

از همه مهمتر، این نتیجه حتی زمانی که هرشفیلد سلامت اولیه را نیز صادق بود. این یافته باعث شد که این احتمال حذف شود: افرادی که با خودِ آینده‌شان این آزمایش را از زندگی آغاز کردند و سپس این گونه باقی ماندند. در عوض، به محتمل است که در پایان این آزمایش نتیجه‌ای حاصل شود که آن رفتارهای مثبت بود، رفتارهایی و افزایش ورزش هم زندگی راحت‌تری را فراهم کرد.

در این نتایج، پژوهش‌های علوم اعصاب شروع به بررسی دقیق‌تر فرآیند مغزی پشت این پدیده کرده‌اند و در آن‌ها همزادپنداری خودِ آینده برای بسیاری از افراد کار سختی است.

مگان مِیِر (Meghan Meyer) کالج دارتماوث در نیوهمپشایر، ایالات متحده آمریکا خود خواست برای تعیین تخمین بزنند. در یکی از این آزمایش‌ها، شرکت‌کنندگان باید با کنترل همپوشانی دو دایره که بسیار آزمایش‌های هرشفیلد بود، شباهت خود را در آینده‌شان تخمین بزنند. آن‌ها این کار را بارها تکرار کردند در حالی که را در ماه، ۶ ماه، ۹ ماه و یک سال آینده می‌کردند.

«اگر شما با خود آینده‌تان با قدرت همزادپنداری آشتیاق بیشتر برای مراقبت از بدن خود باید مطمئن شوید که در سال‌های پیش رو از سلامت بهتری بهره‌مند شوید.»

مطابق با نتایج مِیِر نیز دریافت که کلیِ از خود به سرعت از فاصله زیادی در مقطع ۳ ماه پدیدار شد. با این جالب اینجاست که این تغییر همزمان با گرفتن مکان های بعدی به وضعیت ثابت رسید. به این ترتیب، تفاوت اندکی میان نه ماه یک سال وجود داشت و می‌توانیم حدس بزنیم اگر نقاط دورتر هم در مطالعه گنجاندیم نتیجه را به دست می‌آورم. مِیِر اظهار می‌کند که آن‌ها نسبت به خود آینده‌شان در حال «مبهم‌تر» بود و بسیار کمتر بود.

این موضوع در اسکن‌های ام‌آرآی کارکردی نیز شد، در اسکن‌ها نشان داد که حاکی از آینده‌ی عصبی عصبی‌مان واقعاً به شخص متفاوتی فکر می‌کند. از شرکت‌کنندگان علاوه بر نظر گرفتن در مقاطع زمانی در آینده تا به یک فکر کنید مثلاً آنگلا مرکلِ سیاستمدار.

با پیش‌روی شرکت‌کنندگان در طول جدول زمانی – تصویری در شش ماه آینده – فعالیت‌های مغز مربوط به شروع به شروع به واکنش به افکار سیاسی می‌شود. مِیِر می‌گوید: «همون طور که شما رو به حرکت آینده می‌کنید، شیوه‌های می‌کنید تفاوت مرکل رو نداره. این موضوع با این ایده‌ی فسلفی سازگاره که رفتار شما با آینده‌ای دورتون شبیه به یه غریبه‌س.»
برای شبیه سازی خودمان تقلا می‌کنیم، اما کار به نفع‌مان خواهد بود (منبع: Getty Images)

با در نظر گرفتن رضایت بیشتر برای امنیت سلامتی و کلی ما، طبیعی ندانیم آیا می‌توانیم حس ارتباط را با آینده‌مان تقویت کنیم.

هرشفیلد چند پیشنهاد می‌دهد. در یک سری آزمایشات، شرکت‌کنندگان یک محیط مجازی را با آواتارهای شخصی وارد کردند که شبیه‌سازی ظاهر ۷۰ سال آن‌ها بود. همان‌طور که می‌رفت، آن‌ها احساس می‌کردند که با خود آینده‌شان ارتباط برقرار می‌کنند و تصمیم‌گیری بعدی، مسئولیت پذیری مالی نشان داده می‌شود، برای مثال پول برای بازنشستگی بیشتر شد. اپلیکیشن‌های امروزی عکس‌های بسیاری وجود دارد که شما این امکان را دارید که پیری خود را در افراد امن و تندرستی آینده‌تان ترغیب کنید.

آزمودن این می‌تواند یک تمرین ساده را در نظر بگیرید، مثلاً ۲۰ سال آینده‌ی خودتان را برای برنامه‌هایتان برای دهه‌های آینده بنویسید. درست مانند منظره‌ای آواتارهای سالخورده، این تمرین ساده ترغیب احساس ارتباط بیشتر با خود آینده‌شان را در تغییرات رفتاری بهتر انجام می‌دهد.

مطالعات هرشفیلد نشان می دهد که این تمرین زمانی است که فقط ورزش را در هفته های بعد انجام داده است و این را به جدی گرفتن سلامتی بلندمدت کرده اند. اگر شما هم این تمرین را انجام دهید، پیشنهاد می‌کند می‌توانید با نوشتن پاسخ از آینده، زیرا این شما وادار به دیدگاه بلندمدت خواهد پرداخت.

همان طور که ممکن است انتظار داشته باشید، هرشفیلد تحقیقاتش زندگی خودش هم اعمال می کند. برای مثال وقتی با استرس‌ها و ناامیدی‌های فرزندپروری سعی می‌کند خودش را جای خودِ آینده‌اش بگذارد تا بتواند چگونه رفتار کند، خودش نشان می‌دهد. او می‌گوید: «سعی می‌کنم به این فکر کنم که آیا خود آینده‌ای من طریقی که با خودم رفتار کنم افتخار می‌کنم یا نه».

شاید شروع «گفتگو» با یک وجود خیالی عجیب به نظر برسد، اما وقتی خود آینده‌ای شما در ذهنتان زنده شود، فداکاری‌های شخصی کوچکی است که برای حفظ سلامتی و شما نیاز دارید، بسیار آسان‌تر می‌شوید و در سال‌های پیش رو از خودتان به خاطر این تشکر می‌کنید. کرد.

: بی بی سی